Nadat zijn roman `Al de mooie paarden' werd bekroond met de National Book Award (1992) is het aantal lezers van de Amerikaanse schrijver (1933) enorm gegroeid - ook in Nederland, waar de meeste van zijn romans zijn vertaald. Naast een groot episch talent en sterke dialogen herkent men in zijn romans de geconcentreerde stijl waarmee mensen, dieren en landschappen in hun verscheidenheid worden beschreven. De hoofdpersonen zijn meestal jonge mannen die te paard door desolate gebieden trekken en te maken krijgen met allerlei menselijk geweld; `leven' is vooral `overleven' bij McCarthy. `Meridiaan van bloed' (1985) wordt door de uitgever als `bloederig' en `gruwelijk' getypeerd: een afrekening met het geromantiseerde beeld van het Wilde Westen. De hoofdpersoon, aangeduid als `de jongen', sluit zich aan bij een bende indianenmoordenaars. Inspirator van deze scalpjagers, `de rechter', is een demonische kale reus die het vergieten van bloed als zijn roeping ziet. Na een climax van geweld komen `de jongen' en `de rechter' tegenover elkaar te staan. Spannend! Kleine druk.