Als Limburgse jongen raakte Marten Landman betrokken bij een vechtpartij tussen twee Turkse groepjes, waarbij een andere jongen invalide raakte. Twintig jaar later ziet hij als journalist in Amsterdam diezelfde Nazim (nu in een rolstoel) op televisie, in een programma waar die vertelt over zijn dochter die vermist is. Marten reist af naar Maastricht om Nazim te helpen en zo zijn schuldgevoel te delgen. De ontmoeting met Martens eigen ex-vriendin, met de twee Turkse jongens die vroeger zijn vrienden waren en met Nazim zelf haalt echter veel naar boven, en langzaam maar zeker worden onduidelijke momenten uit het verleden helder. Het is geen revolutionair concept, een andere invalshoek die essentiële gebeurtenissen uit het verleden in een nieuw perspectief zet, maar als het goed wordt uitgevoerd kan het spannende en onthutsende literatuur opleveren die bovendien de blik verbreedt, en dat is hier zeker het geval, hoewel de personages wel iets scherper en gedetailleerder hadden mogen worden geschetst. Uitstekend geschreven.