De eerste roman/novelle van Louise Glück (geb. 1943, Nobelprijs literatuur 2020). Het zeer korte boek beschrijft het eerste levensjaar van de eeneiige tweeling Marigold en Rose, vanuit hun beider perspectief. Ze vertegenwoordigen ieder een specifieke levenshouding. Marigold, de jongste, is introvert en beschouwend, heeft zelfs al de ambitie om een roman te schrijven. Rose is extravert, en licht behaagziek, lijkt het. Hoewel ze nog geen taal tot hun beschikking hebben, observeren ze de wereld op hun eigen manier. We weten zaken over het gezin waarin ze geboren zijn, zoals de sociale klasse, over het verlies van een van de oma's. Hoewel je de manier waarop ze dingen zien en beschrijven, als ongeloofwaardig zou kunnen zien, erkent het verhaal dat ook kleine kinderen een gevoelsleven hebben. De taal is poëtisch, maar alledaags, zoals in de rest van Glücks werk. Een juweeltje.