De behoefte om haar ervaringen vast te leggen begon al halverwege het traject. De auteur, een veertiger, hoopt andere vrouwen te helpen door te laten zien wat de impact van borstkanker is op het dagelijks leven, wat het betekent voor je relatie, voor de omgang met je kinderen en voor jezelf. Geen medische terminologie; het boek is geschreven in toegankelijke taal, invoelbaar en sympathiek. De vorm is die van een dagboek. Met name sterk zijn de passages waar het gaat om de reactie van haar kinderen, een puberzoon en een zoon op de basisschool. Het boek is verder niet heel vernieuwend. Er is de laatste tijd ook heel veel geschreven over dit onderwerp en daar wordt nauwelijks iets aan toegevoegd. Maar toch, zij laat de lezer meeleven en haar positieve en vaak humorvolle levensinstelling maakt dat het voor lotgenoten een nuttige aanvulling kan zijn. Veel eigen foto's in kleur en zwart-wit verluchtigen het boek, naast de tekstkaarten die zij van vrienden en bekenden ontving. Het slot wordt nogal breed uitgesponnen, alsof zij zelf er niet helemaal raad mee wist. Een hart onder de riem voor vrouwen die hiermee te maken krijgen en voor hun omgeving.