Brian Conaghan (1971) is leraar op een middelbare school, en dat merk je in dit verhaal. Hij weet mooi weer te geven hoe Maggie, de hoofdpersoon, zich voelt. Ook is hij goed bekend met het taalgebruik onder jongeren, wat voor Nederlandstalige lezers even wennen kan zijn. Conaghan schuwt lastige onderwerpen niet, en ook dat is duidelijk merkbaar. Terwijl Maggie probeert om te gaan met de dood van haar beste vriendin, Moya (en nog vrolijk gesprekken met haar blijft voeren), raakt haar moeder haar baan kwijt. Maggie ziet ineens een moeder die in een depressie raakt en besluit haar uiterste best te doen de situatie op te lossen. Zodanig zelfs, dat ze voor haar moeder op zoek gaat naar een man. Langzaamaan ontdekt je wat er met Moya is gebeurd en blijkt Maggie niet altijd even vriendelijk voor zichzelf te zijn. Een heftig boek, met aan het eind een hint naar een goede afloop. Zeer herkenbaar en met een positieve boodschap voor jongeren in soortgelijke situaties. Door het onderwerp en taalgebruik geschikt voor jongeren vanaf ca. 15 jaar.