De 13-jarige Jake wordt geteisterd door een innerlijke negatieve stem, die ervoor zorgt dat hij niet eet. Jake wordt al jaren gepest en lijdt aan de eetstoornis anorexia. Zijn enige lichtpuntjes zijn de bezoekjes in het weekend aan zijn oma vol musicals en populaire tv-programma’s. Wanneer Jake wordt opgenomen in een instelling voor jongeren met stoornissen, neemt zijn leven een dramatische wending. Jake heeft moeite met zijn depressie accepteren en om te vragen om hulp. Hij vertrouwt in eerste instantie niemand, maar langzaam wordt hij sterker dan de stem in zijn hoofd en luistert meer naar anderen die hem helpen. Het verhaal wordt in dagboekvorm verteld vanuit het perspectief van Jake en speelt zich af in het Chicago van 1996. Er zijn veel verwijzingen naar populaire cultuur in die tijd. De tekst heeft een bijzondere opmaak doordat woorden en zinnen niet in traditionele vorm zijn gedrukt. De woorden veranderen van grootte, zijn afwisselend verspreid over de pagina te vinden en hebben soms een ander lettertype. Heftige onderwerpen worden toegankelijk gemaakt voor jonge tienerlezers, maar de sfeer is nog zwaarmoedig. De auteur schrijft uit eigen ervaring met diverse stoornissen.