Na een ongeluk waarbij haar ouders komen te overlijden, groeit Alice Hart op bij haar oma. Die heeft een bloemenkwekerij, waar Alice de rest van haar jeugd doorbrengt. Ze leert ‘de taal van de bloemen’ en langzamerhand komt ze achter de geschiedenis van haar familie. Deze is niet altijd prettig en aantrekkelijk en het is voor Alice erg zwaar om te zien hoe alle gebeurtenissen hebben geleid tot noodlottige momenten in haar leven. Alice is een nogal zwijgzaam persoon, maar stille wateren hebben diepe gronden. Hierdoor krijgt de lezer goed in de gaten wat haar gevoelens zijn over de situatie. De schrijfster heeft er duidelijk voor gezorgd dat alle personages uit meerdere lagen bestaan, dit is duidelijk een meerwaarde voor het verhaal. Wel gaat het verhaal wat traag. De belangrijke gebeurtenissen zouden een extra spannende laag kunnen gebruiken. Bloemen sieren het omslag en elk hoofdstuk draagt de naam van een bloem die er ook bij getekend is en waarvan de symbolische en letterlijke betekenis worden uitgelegd.