In Australië gevierde, qua symboliek wat volle maar sterk vertelde familieroman tegen een decor van bedreigende klimaatrampen en modern misleidende en van al het ware en schone afleidende (social media) van de Tasmaanse schrijver (Bookerprize 2014, The Narrow Road to the Deep North). Dit alles spiegelt zich in een getroebleerde Tasmaanse familie. Moeder Francie ligt op sterven. De maatschappelijk succesvolle kinderen Anna (architect) en Terzo (durfkapitalist) zetten tegen andere zoon Tommy (een armlastige kunstschilder en jarenlang mantelzorger) en Francie zelf (die duidelijk maakt te willen sterven) hun wil door om haar koste wat koste door te laten leven, of beter het stervensproces wreed te verlengen. De zelfdoding van zoon Ronnie na priesterlijk misbruik speelt ook een rol. Anna's zoon Gus is solitair, verslaafd en besteelt haar. Intens en urgent, waar de stijl (een paar zinnen zonder komma of punt in één zin gepropt) het thema verscheurdheid spiegelt. De betekeniszwangere magisch-realistische verhaallijn van plotseling verdwijnende lichaamsdelen mengt helaas niet zo goed.