De zendingsarts Jan Smalbraak (1908-98) en Marie Kruidenier (1912-76) vertrokken in 1939, kort na hun huwelijk, naar Indië. Hij werkte in hospitalen op West-Java en daarna Oost-Sumatra (1941-45). Na de Japanse bezetting werden zij niet geïnterneerd, maar kon hij tot een half jaar voor de Japanse overgave in augustus 1945 zijn werk voortzetten. Na de kamptijd volgde de chaos van de Indonesische revolutie, waarbij tekorten en dreigingen bleven bestaan. Inmiddels waren er vier kinderen geboren, van wie er één in 1944 overleed: een diepingrijpend gebeuren. In 1946 keerde het gezin terug naar Nederland. In 2001 vond dochter Jet in de nalatenschap de brieven uit 1939-41 en 1945-46, waarin Jan en Marie verslag deden aan hun familie van hun dagelijks bestaan. Deze zijn hier grotendeels gebundeld en zorgvuldig van context voorzien. In de overvloed aan egodocumenten over de laatste jaren van Indië is dit boek niet opmerkelijk. De naoorlogse brieven zijn het meest interessant en geven een goed beeld van het kampbestaan en de persoonlijke ontreddering, maar ook de veerkracht van het echtpaar. Met enkele foto's en kaartjes in zwart-wit, een lijst van personen, een Maleise woordenlijst en een overzicht van geraadpleegde literatuur en archieven.