Het geschreven werk van de Franse schrijfster en cineaste (Frans Indochina 1914 - Parijs 1996) omvat romans, verhalen, toneelstukken, filmscenario's en journalistieke artikelen. Veel hiervan is in het Nederlands vertaald. Het hoofdthema van deze novelle is het onvermogen van de liefde om onze existentiële eenzaamheid te doorbreken, een centraal thema in haar werk. Eveneens herkenbaar: het gedetailleerd beschreven, afgebakende decor van zee en verlaten strand bij een badplaats waar de personages - in dit geval twee mannen en een vrouw - zich bewegen en met elkaar interacteren. Duras' techniek van fragmentarische, scenarioachtig nauwkeurige en tegelijk poëtische beschrijvingen is hier ver doorgevoerd. Er is geen duidelijke verhaallijn, de drie personages zijn niet geheel consistent en hun dialogen betreffen losse episodes die opgediept lijken uit verschillende geheugens. Zo bereikte de schrijfster al in deze novelle uit 1971 met minimale middelen een maximum aan expressiviteit. Precies het doel dat ze altijd heeft nagestreefd. Daarom is deze Nederlandse vertaling een aanwinst.