Een historische roman gebaseerd op het leven van de betovergrootmoeder van de schrijfster (1957). Het verhaal speelt in de negentiende eeuw en begint zo rond 1850. De Javaanse Isah heeft een sterk karakter en neemt geen genoegen met het feit dat de toekomst voor haar vaststaat. Ze leeft in een wereld waar rangen en standen belangrijk zijn en waar niet getornd wordt aan tradities, maar Isah gaat haar eigen weg. De Javaanse vrouwen cijferen zich weg en zijn ondergeschikt aan de Europese inwoners van Java. Veel van deze vrouwen waren 'njais'; huishoudsters en bijvrouwen die zelfs overgedaan konden worden naar een nieuwe minnaar. Isah komt alleen te staan en verliest zelfs haar kinderen. Die worden in een pleeggezin ondergebracht en mogen nooit te weten komen dat Isah hun moeder is, al mag ze in eerste instantie wel als baboe voor de kinderen zorgen. Dat overkomt meer njais. Het is een hartverscheurend verhaal dat door de schrijfster zodanig verteld wordt dat je het voor je ziet. Je bent erbij en dat het een roman is ben je na een paar pagina's vergeten. Een boeiend stuk geschiedenis dat tot op de dag van vandaag zijn sporen nalaat. Met een verklarende woordenlijst.