Anna Terruwe opende in september 1945 een praktijk als zenuwarts in
Nijmegen. Zij kwam in conflict met kerkelijke gezagsdragers over de morele
verantwoordelijkheid van katholieken met psychische problemen. Daarna
maakte zij naam als grondlegger van de bevestigingsleer, die draait om het
versterken van elkaars eigenwaarde door waarachtige wederzijdse aandacht.
Op basis van bronnen die Terruwe buiten haar archief hield, belicht Marit
Monteiro Terruwes relatie met leermeester en mentor Willem Duynstee. Hij
deed uitvoerig verslag van ‘mededelingen’ die zij van Jezus dacht te krijgen.
Monteiro laat zien hoe functioneel ze waren voor Terruwes professionele
ambities en positionering als katholiek psychiater in een seculariserende
samenleving.