Een ervaringsdeskundige, die zelf de diagnose autisme heeft maar ook leerlingen met autisme begeleidt, pleit voor meer erkenning van mensen met een diagnose autisme. Op grond van het leerproces met haar leerlingen pleit ze voor betere diagnose, met name van vrouwen. Door hun sociale vermogens weten zij de kenmerken beter te camoufleren of te compenseren, zodat het niet leidt tot erkenning, maar tot burn-out of andere verkeerde diagnoses. Ook pleit ze voor het geven van thuislessen als klassikale lessen niet mogelijk zijn. Verder is belangrijk om te erkennen hoe iemand met autisme het zelf onder woorden brengt. De maatschappij zou een boodschap van inclusie en niet van uitsluiten moeten uitstralen. Mensen met hoogfunctionerend autisme hebben veel waardevolle eigenschappen die zo niet benut worden. Anders zijn, jezelf zijn, is een mensenrecht. De auteur geeft met haar ervaring een goede en heldere analyse van de situatie van mensen met autisme. Helaas gebruikt ze een moeilijk, abstract en theoretisch taalgebruik met lastige zinsconstructies. Twee korte essays die ook als artikelen in tijdschriften zouden passen. Met eindnoten.