De schrijver (1965) schreef op zijn 20e zijn eerste boek. Dit is een boek van bekentenissen en een lange monoloog. De lezer heeft een verkeerd beeld van wie hij is en was. Leugens ontkracht hij: zijn grootvader was tijdens de oorlog fout, steunde het Vichy regime bij het wegvoeren van de Joden. De dood van zijn vader toen hij 15 was had een enorme impact op hem. Gevoelens heeft hij weggestopt en op 53-jarige leeftijd wil hij alleen nog maar eerlijk en oprecht zijn. De dag na de begrafenis vertrok hij naar Ierland en deed daar een zelfmoordpoging. Het gezin hing als los zand aan elkaar, zowel de vader als de moeder bedrogen elkaar en Alexandre werd misbruikt door zijn halfbroer. Door zijn vriend Pedro ging Alexandre zich voor politiek interesseren. Hij deelde zijn woede tegen de gevestigde orde en de rijken. Als deze vriend zelfmoord pleegt is hij opnieuw stuurloos, totdat een uitgeefster hem aanzet tot schrijven. Alexandre schreef over de liefde zonder er zelf iets van af te weten. Meer bekentenissen volgen. Tot slot moedigt hij ons aan om oprecht te zijn.