Parijs is dan wel de 'Ville lumière', maar in de ondergrondse krochten overheerst daar toch de duisternis van de dood. Althans in deze thriller, de vijfde van Patrick Bauwen (1968), waar een ontsnapte psychopaat, 'le Chien', zich Gods vertegenwoordiger in die onderwereld waant. Als SEH-arts Chris Kovak in de metro een door tuig belaagde vrouw te hulp schiet, wordt hij zelf beschoten en komt pas weer bij in het ziekenhuis, waar hij vervolgens op het internet de hele toedracht kan herbeleven, met zichtbaar op de achtergrond tot zijn stomme verbazing, levend en wel, zijn indertijd door 'le Chien' vermoorde vrouw Djeen. Om gek van te worden, te meer daar hij nu én door de politie gewantrouwd én door het tuig bedreigd wordt. Hem rest slechts met hulp van wat dubieuze vrienden van vroeger de strijd aan te gaan. Volgt een dolle jacht door Parijs, van het pittoreske Montmartre tot de dodenakkers in de catacomben. De troeven van deze thriller zijn naast tempo, spanning en situationele perspectieven toch ook de trauma's van Kovak en vooral dat verrassende, magistrale slotakkoord.