Het is maart 1885. Tijd voor het `gekkenbal' dat ieder jaar wordt gehouden in de Salpêtrière, een gesticht voor geesteszieke vrouwen in Parijs, dat onder leiding staat van arts/neuroloog Charcot. Een ogenschijnlijk vrolijk evenement waaraan de Parijzenaars zich vergapen, maar in feite een vernederende demonstratie van een medisch experiment. Ook Eugénie Cléry, een vrij onafhankelijke, intelligente jonge dame uit een bourgeois milieu, treft het lot in de instelling te worden opgenomen. Ze functioneert volstrekt normaal, maar is zo onvoorzichtig geweest haar oma toe te vertrouwen dat ze met overledenen communiceert. Oma beschaamt haar vertrouwen en brieft dit feit door aan Eugénies vader. Deze ziet het als aberratie en verklaart haar geestesziek. Het boek toont de volslagen machteloosheid aan van onconventionele en/of getraumatiseerde vrouwen tegenover de volstrekte willekeur van echtgenoten en/of vaders, in een tijdperk waarin de psychiatrie nog in de kinderschoenen stond. Een aangrijpend, goed geschreve debuut van Victoria Mas (Le Chesnay, 1987) dat van A tot Z boeit en een verrassend einde heeft. De behandeling van vrouwen in psychiatrische inrichtingen in het verleden is weliswaar niet nieuw in de literatuur, maar dit thema wordt hier pakkend aangekaart.