Als het duidelijk wordt dat Adam Campbell ongeneeslijk ziek is, start hij met groepstherapie. Het is een onderdeel van het plan om zijn leven om te gooien en de tijd die hij nog heeft te gebruiken om dingen recht te zetten. Zeven kankerpatiënten komen elke week bij elkaar om de ziekte en slechte prognoses emotioneel te verwerken. Als hun therapeut plotseling overlijdt, besluit de groep om toch verder te gaan. Laura, die nog op school zit, schrijft een toneelstuk gebaseerd op de sterfgevallen uit de werken van Shakespeare, en ze beginnen te repeteren om uiteindelijk met een voorstelling geld voor een hospice te verzamelen. Ze ervaren dieptepunten en verdriet, maar ze vormen ook prachtige vriendschappen. Door het auctoriale vertelperspectief worden de karakters van de personages, hun heden en het verleden op slimme wijze onthult. Ze worden met respect en sympathie neergezet, en er is een aanvaardbare dosis humor aanwezig. Dit is een prachtig verhaal dat weliswaar over de dood gaat, maar dat zich op het leven, steun en warmte concentreert.