Deze briefroman (1817) behoort tot de overgangsperiode tussen classicisme en romantiek en werd sterk beïnvloed door 'Het lijden van de jonge Werther' (1774) van Goethe. De brieven van Jacopo Ortis zijn aan een correspondent gericht, zijn vertrouweling Lorenzo, die na Jacopo's zelfmoord de brieven ordent en uitgeeft. De protagonist is het alter ego van de schrijver (1778-1827). Hij leeft als een banneling buiten zijn vaderstad Venetië. Na het vernederende verdrag van Campoformio (1797) is hij niet langer welkom in zijn vaderstad. De politieke dimensie is voortdurend aanwezig in de roman. Jacopo heeft het geloof in de politiek, in de mensen in het algemeen verloren. De ondertoon van het werk is dan ook pessimistisch. Maar in dit crisismoment leert hij Teresa kennen. Ook zij is ongelukkig, want zij moet van haar vader trouwen met Odoardo, een man van wie ze niet houdt. De twee ongelukkige harten vinden elkaar. Om de liefde met Teresa te ontlopen, gaat Jacopo op zwerftocht. Maar nergens komt hij tot rust. Deze uitgave bevat een verzorgde vertaling en een beperkt aantal noten.