De filosofisch aangelegde 69-jarige ingenieur Ivo Brandani, die werkt als coördinator van een constructiebedrijf, kijkt tijdens een vertraagde vlucht terug op zijn leven als buitenstaander. Hij wordt verscheurd tussen de commerciële eisen van werk, (het verraad van) zijn idealen en zijn vrijheidsstreven (motto 'Ik ben anders, jullie krijgen me nooit.'). Hij wordt iemand die nergens anders meer in gelooft dan in 'zelf in leven blijven in de best mogelijke omstandigheden'. Zijn meanderend, steeds verder terug in de tijd gaande betoog, met tussen bezieling en frustratie pendelende uitweidingen over esthetiek en de functionaliteit of de afname van kwaliteit, wordt op zijn Knausgaards opgediend in een mengeling van verteller en innerlijk debat. Het decor is het naoorlogse Italië, inclusief familiespanningen, geile Italiaanse zomers, studentenprotesten, bureaucratische machtsspelletjes en filosofische terzijdes. Dit boeiend zelfonderzoek in de debuutroman van de Italiaanse schrijver (1945, Rome) toont een tijdsbeeld van en vooral voor de mannelijke babyboomer. Shortlist Premio Strega. In het Nederlands verschenen onder de titel 'Het leven in tijden van vrede' 2016-45-2439 (2017/47).