De jeugdcriminologie is een fascinerend vakgebied. Niet alleen omdat er in de media en in de politiek veel aandacht voor criminaliteit van jongeren is, maar ook omdat het vakgebied zelf voortdurend in beweging is. Er doen zich nieuwe fenomenen voor, zoals cybercrime. Maar er worden ook steeds weer nieuwe inzichten ontwikkeld, die relevant zijn voor de criminologische kennis en inzichten, bijvoorbeeld op het gebied van de hersenontwikkeling. Het is typerend voor de jeugdcriminologie dat kennis uit diverse vakgebieden bij elkaar komt, van strafrecht en criminologie tot sociologie, pedagogiek, psychologie en kinder- en jeugdpsychiatrie.

Deze inleiding in de jeugdcriminologie gaat in op de bonte diversiteit aan verschijnselen die met de noemer jeugdcriminaliteit worden aangeduid. Het behandelt de vraag hoe we jeugdcriminaliteit meten, welke bronnen ons daarvoor ter beschikking staan, hoe het zit met de ‘pakkans’ en de selectiviteit in de cijfers.

Ido Weijers neemt verschillende actuele ontwikkelingen in de jeugdcriminaliteit onder de loep en behandelt de belangrijkste criminologische stromingen. Hij zoomt in op de meest relevante leeftijdsperiode voor het verschijnsel jeugdcriminaliteit, namelijk de adolescentie, en op belangrijke omgevingsfactoren als gezin, school en buurt. Vervolgens gaat hij in op het ontstaan van zwaardere vormen van jeugdcriminaliteit en geeft hij een schets van de strafrechtketen en de vormen van samenwerking in de keten. Kwajongens en zware jongens sluit af met een hoofdstuk over werkzame interventies.

Ido Weijers deed jarenlang onderzoek naar een grote groep jonge veelplegers wat resulteerde in de publicatie Veelplegers aanpakken (2019 Uitgeverij SWP). Hij is momenteel als onderzoeker en adviseur betrokken bij de 075-Aanpak van de gemeente Zaanstad.