Barbara
Oké. Misschien geloof ik toch nog steeds in sprookjes. Daar is toch niets mis mee? Je moet toch ergens in geloven in dit leven? Ik dacht dat hij van mij hield om wie ik ben vanbinnen en dat mijn uiterlijk niet van belang was. Maar als ik eindelijk zijn grote geheim te weten kom, ben ik daar niet meer zo zeker van. Is het echt een zegening om er zo uit te zien zoals ik? Of is dat juist een vloek? Ben ik nou de prinses die gered moet worden of juist mijn eigen grootste vijand in dit verhaal?