De Zwols-Iraakse dichter Rodaan al Galidi is bezig zich als vrije denker in de Nederlandse letteren in te vechten. Ontheemd, slachtoffer van menige oorlog, verliest hij toch niet zijn trots en geloof in zichzelf. Het koelkastlicht uit de titel fungeert als zijn muze: een spaarzame verlichting, vastzittend in een kil, duister wereldje. Alleen door eigen doorzettingsvermogen kan dat licht opstijgen en door het universum reizen. Onze westerse planeet wordt zijns inziens vergiftigd door een handjevol religies, oorlog en materialisme. Ondanks zijn kritiek op dit wereldje smeekt hij om erbarmen: 'Ik lijk een steen, maar vanbinnen / ben ik aangestampt zand'. Het is zijn ideaal om 'de mens' van 'de mensheid' te verlossen. De wonderlijke opbloei van knop tot bloem blijft zich herhalen! Rodaan, die onder andere de Literatuurprijs van de Europese Unie verwierf, is oprecht gedreven, maar neemt soms te weinig afstand van zijn persoonlijke situatie.