De zelf hoogbegaafde auteur schrijft - zo zegt ze - vanuit haar eigen ervaringen en die van haar eveneens hoogbegaafde kinderen. Ze heeft het vooral over kinderen van nul tot en met zeven jaar. Ze legt er de nadruk op dat hoogbegaafdheid het leven moeilijk kan maken. Een dergelijk kind leert met zogenoemde 'snelle hersens', vanuit het denken, terwijl andere kinderen meer praktijkgericht leren, uitgaande van de voorbeelden die ze krijgen. Vandaar dat hoogbegaafde kinderen eerder praten dan lopen, dit in tegenstelling tot 'gewone' kinderen, die eerder lopen dan praten. Het vlugger dankzij 'snelle hersens' weten, wil nog niet zeggen dat een dergelijk weten in daden is om te zetten. Zo'n kind raakt nogal eens uit balans, het wordt niet begrepen, ziet bijvoorbeeld het nut van een opdracht niet in. Hoogbegaafdheid is dus, in tegenstelling tot wat nogal eens wordt gedacht, niet altijd een pre. Het boek is bedoeld voor ouders en leerkrachten die dergelijke kinderen willen ondersteunen. De uitgave eindigt met een literatuurlijst en een bijlage over het bieden van inspiratie aan deze kinderen. De auteur schrijft vanuit een antroposofische invalshoek en publiceerde eerder 'Hoogbegaafdheid bezien vanuit de menskunde' (2017)*. *niet op a.i. aangeboden.