Miki zit ten gevolge van een ongeluk in een rolstoel (of dat permanent is wordt niet benoemd). Vanaf haar balkon van de flat waar ze woont, kijkt ze naar beneden naar de mensen, kinderen en honden. Niemand ziet Miki, want niemand kijkt omhoog. Tot ze roept: 'Hela, ik ben hier!' Hoog, smal origineel prentenboek met een fijngevoelig verhaal met een filosofisch tintje over een eenzaam meisje. De voornamelijk zwart-wit-grijze illustraties (alleen de laatste tekening bevat kleur) zijn getekend vanuit een bijzonder perspectief; bijna recht van boven. Ze zijn los, onaf en elegant tegelijk. Elke dubbele pagina is in de basis hetzelfde. Links bomen, in het midden het trottoir en rechts de balkonrand. Je ziet alleen Miki's voeten, handen en bovenkant van haar hoofd. Variaties zitten vooral in de voetgangers en details. Het is verrassend als een opmerkzame jongen gaat liggen zodat zij hem beter kan zien, en vervolgens steeds meer mensen naast hem gaan liggen. Rose lentebloesem verschijnt en Miki lacht: een metafoor voor een nieuw begin. Bijzondere uitgave; met name uitnodigend voor lezers die een nieuwe visuele invalshoek weten te waarderen. Vanaf ca. 5 jaar.