Je hoeft geen poezenliefhebber of alcoholist te zijn om deze bloemlezing over katten en katers te kunnen waarderen. Van de kat naar de kater: voor Remco Campert is dat niet zo moeilijk. Doorgaans heeft hij genoeg aan zichzelf en komen de onderwerpen wel 'langswandelen'. In het eerste deel observeert hij zijn geliefde huisgenoot en in één verhaal kruipt hij zelfs in de huid van een kat en vertelt Poef (het baasje kan de s niet uitspreken) over het doen en laten van haar poezenleven. Mensen worden 'staartlozen' genoemd, Bril en Rok zijn de baasjes. Poef vertelt hoe ze op vakantie naar 'Fransenland' gaan. Bril is de schrijver zelf, vaak te vinden achter zijn 'werkmachine'. Deze omkering van perspectief is verrassend. In 'Katers' zit hij de drinker op de hielen. Vaak is het een schrijver of dichter - fictionele versies van zichzelf - die hij volgt op hun omzwervingen in de stad of in hun hoofd. Voor wie niet veel op heeft met deze thema's is er altijd nog de vloeiende en beeldende verteltrant, de lichtvoetige stijl die de melancholie van de verhalen aangenaam verteerbaar maakt.