In een kraamkliniek wacht een man op de geboorte van zijn eerste kind. Zijn vrouw sterft, het kind, een meisje, overleeft de bevalling wel. Het wachten en de tijd na de droeve tijding brengt de man door in gedachtespinsel over zichzelf, zijn vrouw en het kind; hij komt als in een droom terug in zijn eigen jeugd; hij ontmoet de begrafenisondernemer en de beheerder/directeur van een inrichting voor zwaar gehandicapten. Het romandebuut uit 1967 van de auteur (1940) waarvoor hij destijds terecht de Vijverbergprijs kreeg. Op een niet gekunstelde manier wordt er een stukje taalkunst gemaakt, toegankelijk, ook voor wie nog niet veel heeft gelezen, maar boeiend tevens voor kenners van de moderne Nederlandse literatuur.