Literaire memoires waarin de auteur (1947) terugkijkt op en rekenschap geeft van zijn schrijverschap. Uitgevers en critici waren niet geïnteresseerd in zijn werk. De auteur is weliswaar niet doorgebroken naar het grote publiek, hij heeft wel een leven lang geschreven en is zijn eigen weg gevolgd. Op de lagere school hoorde hij al de 'ongevormde klanken, de ongestructureerde melodieën' die in het schrijven tevoorschijn komen. Terwijl zijn vrienden toekomstplannen maken en studies uitkiezen, is Steemers bezig met het schrijven van zijn eerste teksten, die 'wankel op hun poten staan' als 'pasgeboren veulens'. Het gebrek aan belangstelling voor zijn werk heeft Steemers naar de totale vrijheid van een eigenzinnig subrealisme geduwd. Hij is een romanticus (in de verkeerde tijd geboren) die gruwt van Facebook, digitaal betalingsverkeer en popmuziek. Citaten van andere schrijvers en filosofen tonen zijn grote eruditie. Toch doet de beschouwing van het (eigen) schrijverschap hem meer en meer verzinken in een binnenwereld. De lezer voelt zich daarbij zo goed als van ondergeschikt belang. Kleine druk.