Mauro en Elena worden verliefd op elkaar als ze nog tieners zijn, en met een baby vertrekken ze uit Colombia naar de Verenigde Staten, waar ze nog twee kinderen krijgen. Mauro wordt gedeporteerd en Elena blijft in de VS. Ze stuurt Talia, de jongste dochter, naar haar moeder in Colombia om zelf overuren te kunnen draaien. Dit alles wordt verteld in de vorm van uitgebreide flashbacks omdat de roman begint met de ontsnapping van Talia uit een jeugdgevangenis in Colombia. Ze moet namelijk de vlucht naar de VS halen om weer bij haar moeder te zijn. Centraal in het verhaal staan tegenslagen waarmee iemand zonder papieren in de VS te maken krijgt. Er wordt ook uitgelegd waarom ondanks alle problemen mensen zonder visum daar toch komen en blijven. De auteur probeert aan te tonen wat in de hoofden van de personages omgaat, en hoewel de uitvoering soms naïef overkomt, voelt de lezer zeker empathie voor degenen die zich in deze situatie bevinden. Er worden belangrijke kwesties rondom asielzoekers zonder verblijfsvergunning en immigratie in het algemeen op een toegankelijke wijze aangekaart. Longlist Dublin Literary Award 2022.