Dit is wellicht het beste boek dat theoloog en schrijver Den Besten tot nu toe geschreven heeft, en bovendien een van de beste boeken over de wortels van het nieuwe atheïsme. Het is een boek over religiekritiek (toegespitst op het christendom). De auteur stelt zich daarin niet op als apologeet voor het geloof, maar neemt deze kritiek serieus, stelt haar in een historisch-filosofisch en theologisch perspectief, en maakt duidelijk waarom de nieuwe atheïsten niet het laatste woord hebben. Den Besten beschrijft hoe doorheen de geschiedenis over religiekritiek en religie als illusie is gedacht, hij bespreekt de herleving van religie, de waarde van religie, de relatie tussen religie en kunst, de relatie tussen geloof, rede en wetenschap, religieuze ervaring, en komt uit bij religie als waardevolle duiding van menselijke ervaringen van verwondering en verbijstering die uiteindelijk aan de rede ontglipt. Een papieren baksteen van eruditie en belezenheid, een boek dat gelezen en herlezen wil worden, met als enige smetje de toch wel grote hoeveelheid typefouten. Met talrijke, uitgebreide voetnoten, enkele afbeeldingen in zwart-wit, een lijst van geraadpleegde literatuur en een index op persoonsnamen en onderwerpen.