De spirituele veelschrijver en benedictijner monnik Anselm Grün heeft in zijn nieuwste boek het uitermate actuele thema 'angst voor vreemdelingen' opgepakt. Zijn psychologiserende manier van omgang met religieuze en maatschappelijke onderwerpen komt ook hier naar voren. Hij sluit voor de analyse aan bij de psychologen Gruen en Jung, die de angst voor de vreemde zien als angst voor het vreemde in onszelf: we worden geconfronteerd. Ook beschrijft Grün hoe in de oudheid en vroege kerk met vreemdelingen werd omgegaan. Vreemd genoeg komen Bijbelse aspecten, waarmee hij in andere boeken zeer creatief werkte, in dit werk niet naar voren. Na een korte meditatie over de vreemdheid van het kruis dat nieuwe verbindingen legt, gaat de auteur verder over gastvrijheid in de oudheid en de vroege kerk, en bij zijn eigen leermeester Benedictus. Meest vernieuwend is het laatste hoofdstuk met uitdagingen, namelijk (onder meer) het ontwikkelen van een ethiek, interreligieuze dialoog, en de ervaringen met vluchtelingen in zijn eigen abdij. Qua opbouw wat onevenwichtig, niet revolutionair, maar een mooie spirituele meditatie.