In ‘Ik heet Lucy Barton’ van Elizabeth Strout volgen we Lucy Barton die langzaam aan het herstellen is van wat een simpele operatie had moeten zijn. Haar moeder, die ze jaren niet gezien heeft, komt op ziekenbezoek. Door te praten over mensen die Lucy nog uit het dorp van haar jeugd kent zoeken ze aarzelend toenadering tot elkaar. Maar net onder de oppervlakte ligt nog steeds de spanning die al die tijd tussen hen in heeft gestaan.
Ik heet Lucy Barton is een intiem, diep empathisch en fenomenaal geobserveerd portret van de kwetsbare band tussen moeder en dochter.