Debuutroman van de jonge auteur (28 jaar), waarin ze het gezin Kostons beschrijft. Volgens een interview in de Volkskrant (11-9-2014) heeft de schrijfster haar eigen ervaringen omgewerkt tot fictie. De 20-jarige Iris (ik-persoon) staat centraal: vanuit haar perspectief worden vader Hans, moeder Elsbeth en haar twee jaar oudere zus Mia beschreven. Vader is een controlfreak, dwangmatig, vernielzuchtig en koopziek. Het boek is opgehangen aan de feestdagen: verjaardag, Kerstmis, Pasen, vakantie, dagen waarop de familieband weer aangehaald dient te worden. Elk festijn loopt uit op een ramp. Vader trekt zich terug op zijn kamer; hij laat de familie voor de deur staan, omdat ze te vroeg zijn, of hij laat vrouw en dochters achter bij een tankstation enz. enz. Toch is het een licht verteerbaar boek door de registrerende, niet oordelende toon van de schrijfster. Geen verontwaardiging, maar zelfs begrip, hoe moeilijk dat ook is. En passant beschrijft ze op ironische toon de hele batterij psychotherapeuten/psychologen die successievelijk de diverse leden van de familie begeleiden. Goed geschreven debuut dat een breed publiek zal aanspreken. Normale druk.