Bonnie leeft met haar opa op een eiland onder een totalitair bestuur, vertegenwoordigd door de overal aanwezige grenswachters. Bonnie en opa leven afgezonderd van de rest en dicht bij de zee. Het eiland mag niet verlaten worden en vluchtelingen van elders zijn niet welkom (er is de suggestie van een oorlog en een milieuramp in het nabije verleden). Bonnie vindt een boot en een vluchteling, de jongen Ish. Samen, en deels ook met opa, vluchten zij van het eiland en richten ze zich op de vuurtoren: het licht van de vrijheid. Het is een verhaal met een boodschap van hoop en een parabel over vluchtelingen (en de reden waarom mensen vluchten). Buiten de omslagtekening van een vuurtoren en de suggestie van zee onder aan de bladzijden, zijn er geen illustraties. Technisch (korte hoofdstukken, korte zinnen en veel dialogen) en inhoudelijk (geen uitweidingen over de dystopie waarin Bonnie leeft) afgestemd op jonge lezers vanaf ca. 10 jaar. Liefhebbers van de Stormkeeper boeken, zullen dit verhaal ook waarderen.