De titel 'Hoofdschroeven' met bijbehorende foto van de 'Nagelkopf' vervaardigd door Rainer Kriester in 1981 is briljant. Het verwijst immers naar duimschroeven, alleen worden hier het hoofd, de hersenen aangedraaid in plaats van de duimen; het boek gaat namelijk over hoofdarbeiders en niet over handarbeiders. De situatie op de universiteit die beschreven wordt, is verschrikkelijk. Kwaliteit wordt niet gezien, het enige wat telt is eigen roem, geld en aantallen (liefst buitenlandse) studenten. Daaraan is elke arbeidsethiek ondergeschikt. Via discussies bij een teamuitje en gesprekken tijdens vergaderingen wordt het verhaal verteld van een onderzoeksgroep op een Technische Universiteit die ten onder gaat. Het verhaal gaat links en rechts de overdrijving in om het punt duidelijk te maken. Dat levert soms ook komische taferelen op, zoals de scene waarin de mannelijke docent als vrouw verkleed solliciteert op een baan die het College van Bestuur heeft voorbehouden aan vrouwen. Je moet wel in het hoger onderwijs werken of het goed kennen om het verhaal te kunnen smaken en relativeren. De auteur schreef eerder o.a. twee boeken met fietsverhalen. Dit is zijn romandebuut.