Een bundel met 25 korte verhalen over een dierenbos vol dieren die iets bijzonders meemaken. Zo is er een verliefde kikker wiens liefdesbriefje bij het verkeerde dier terechtkomt, een ezel die alle andere dieren uitlacht totdat hij zelf wordt uitgelachen, een eekhoorn met een harde noot die niemand vindt om die te kraken, een chagrijnige bever die een lesje moet leren en een haas en een wezel die van elkaar moeten leren dat ze niet zo moeten opscheppen. In elk verhaal staan een of twee dieren centraal. De hoofdstukken omvatten telkens twee à drie pagina’s tekst en een passende, kunstzinnige, paginagrote illustratie. De aanstekelijke verhaaltjes zijn bijzonder vlot en puntig geschreven en bevatten veel dialogen en woordgrapjes. Het zijn stuk voor stuk licht humoristische doordenkertjes of kleine levenswijsheden, en lenen zich daarom goed voor een (filosofisch) gesprek. Goed geschikt om voor te lezen, maar zeker ook om zelfstandig te lezen. Een enkele keer staat een Vlaamse uitdrukking het begrip in de weg. Tweede verhalenbundel van deze auteur, die eerder ‘Waarom een bos geen ramen heeft’* (2017) uitgaf. Toon Tellegen lijkt een waardige opvolger te hebben gekregen. Mooi verzorgde uitgave met klein lettertype. Zelf lezen vanaf ca. 9 jaar.

*2016-46-3915 (2017/23).