In 1782 verscheen de eerste belangrijke Nederlandse roman, vrucht van de samenwerking van de twee vriendinnen Betje Wolff en Aagje Deken, die hiermee het jonge meisje een spiegel wilden voorhouden. De roman is geschreven in de destijds populaire briefvorm, waardoor enerzijds een zeer levensecht effect wordt bereikt, terwijl anderzijds enige langdradigheid en gewrongenheid op de koop toe moeten worden genomen. De levendige stijl, de knappe karaktertekening en de nauwkeurige beschrijving van het dagelijks leven maken de roman nog altijd een lezenswaardig boek. De spelling is gemoderniseerd, het taalgebruik niet.