De dieren in het oerwoud snakken naar water, maar Kikker heeft alles opgedronken. Zijn eigen poel, het boekje, de rivier, het meer: er is geen druppel meer over. De dieren besluiten dat Kikker het water moet teruggeven, maar die houdt zijn mond stevig gesloten. Elk dier probeert op zijn eigen manier de mond van Kikker open te krijgen. Ten slotte zijn het de palingen die over hem heen wriemelen en hem zo aan het lachen krijgen: dan spuit het water uit zijn bek. En Kikker krijgt als waarschuwing voor een volgende keer: 'Eén slokje maar!' Een verhaal dat de illustrator de gelegenheid geeft een uitgebreide tropische menagerie op te voeren en dat doet hij met een plezier dat overslaat op de lezer. Ook al door de kleine grapjes die hij zijn gedetailleerde, fraaigekleurde tekeningen meegeeft: let eens op de vogelnestjes die steeds terugkeren. Jammer dat het schutblad niet gebruikt is om de dieren met hun naam af te beelden. Het aardige van het verhaal is dat Kikker, hoewel hij door zijn gulzigheid daartoe alle aanleiding heeft gegeven, niet uit de dierengemeenschap wordt gestoten. Vertaling van 'Eén slokje, kikker!' (2002). Vanaf ca. 4 jaar.