In 2010 verscheen de schriftelijke versie van een lezing die Judith Von Halle had gehouden voor een antroposofisch geïnspireerd bejaardenhuis in de buurt van Zürich. Het boekje vond veel weerklank en Von Halle maakte een uitvoerige tweede versie, nu voor lezers die, anders dan haar publiek in het bejaardenhuis, 'de antroposofische geesteswetenschap niet diepgaand bestudeerd hebben'. In deze ontstaansgeschiedenis ligt de kracht van dit boekje. Haar deskundigheid als architect geeft extra gewicht aan haar aanbevelingen voor de bouw van specifiek antroposofisch-architectonische tehuizen voor demente bejaarden. Met gedegen documentatie. De auteur is architect en prominent lid van de Antroposofische Vereniging, maar sinds 2004 binnen de antroposofische beweging in toenemende mate omstreden door haar claim dat zij zonder voeding leeft en de stigmata van Christus heeft. Deze controverse rond Von Halle blijft in dit boek geheel buiten beschouwing.