Asfalt als wegdek is in Nederland vanaf 1920 toegepast. Vanuit veiligheidsoverwegingen is rond 1970 gezocht naar een nieuw soort wegdek voor snelwegen ter vervanging van het dicht asfaltbeton. Het resultaat was Zeer Open Asfalt Beton, ZOAB. In de decennia daarna is er veel onderzoek gedaan en zijn proefprojecten uitgevoerd om het materiaal verder te ontwikkelen. Dit vond plaats in nauwe samenwerking tussen wegbeheerders, aannemers, ministeries en geluidsadviseurs. Was veiligheid oorspronkelijk de aanleiding, nu is de voornaamste reden voor toepassing van ZOAB de verminderde geluidsbelasting. Om het product verder te verbeteren vindt kennisuitwisseling plaats met wegbeheerders in andere landen. Sinds 2013 is nagenoeg ons hele hoofdwegennet voorzien van ZOAB. De historicus Hans Buiter beschrijft het technische en uitgebreid het bestuurlijke proces van de introductie van ZOAB. Een zeer groot aantal foto's in zwart-wit en kleur verluchtigt de tekst. Bedoeld 'voor iedereen die wel eens gebruikmaakt van het Nederlandse wegennet'. Met noten.