'Het is warm in de hivemind' - waarbij hivemind opgevat kan worden als collectief bewustzijn - is het debuut van de Nederlands-Uruguayaanse Maxime Garcia Diaz (1993). De bundel is opgebouwd uit drie afdelingen: 'origin stories', 'baby-faced simulacrum' en 'no wave', waaruit direct blijkt dat er nogal eens van het Engels gebruikgemaakt wordt. De lezer wordt geconfronteerd met een uiterst moderne, digitale wereld, van internet, beeldscherm en social media. In de derde afdeling wordt geregeld verwezen naar internetpagina's, bv. naar de Wikipediapagina Hell, of wordt een link gegeven naar een beeld van een doodstille mall waar 'Dancing Queen' ten gehore wordt gebracht. Ook met hier en daar krachtige formuleringen als 'de lijkengeur van de eenentwintigste eeuw / de vleesvliegen arriveren, grijs en abject', 'al drieduizend jaar voel ik het dansen op mijn graf'. Vaak bizarre poëzie, associatief, beeldend, rauw en bijzonder.