De Portugese schrijver Saramago (1922, Nobelprijs 1998) blijft ook op hoge leeftijd productief. Deze roman uit 2005 is gebaseerd op een idee: wat er gebeurt als de dood staakt. Grote verwarring wanneer er opeens niemand meer sterft in dit land. Voor de kerk, ziekenhuizen en bejaardenoorden, begrafenisondernemingen en verzekeringen breken zware tijden aan. En wat te doen met de stervenden? Slimme mensen brengen hun terminale familieleden de grens over, waar ze meteen sterven. De meest penibele vraag wordt: wie gaat straks de pensioenen betalen? De dood zelf doorbreekt de impasse met een brief waarin ze meldt dat er weer gestorven gaat worden. Haar handschrift is dat van een jonge vrouw. Het nieuwe is dat voortaan iedereen een week van te voren per brief gewaarschuwd wordt. Een brief keert bij haar terug, keer op keer, en dat is de dood haar eer te na - als zij op zoek gaat naar die ene dwarsligger volgt er een bizar sprookje. Zelfs Saramago houdt het echter niet helemaal vol: een roman met maar één thema. Normale druk; krappe marge.