Henri Nouwen (1932-1996) was priester en psycholoog, universitair docent in de Verenigde Staten en schrijver van talloze boeken over spiritualiteit. In deze 'spirituele levensweg' zijn vier essays bijeengebracht, waarvan er drie eerder verschenen in 2004. Het vierde is uit zijn mond opgetekend en niet eerder gepubliceerd. Ze gaan over (de weg van) de macht, van de vrede, van het wachten, van het leven en sterven. Hij pleit voor een 'theologie van de zwakheid', het naar de wereld kijken 'met de ogen van God', aan wiens 'weerloosheid' wij ons kunnen spiegelen. Wat niet betekent dat wij ons moeten gedragen als slaven. Jezus is ons voorbeeld. Zijn en onze kracht is gelegen in de liefde, in de beweging richting de armen en zwakken, niet primair in dadendrang maar in het pure er-zijn voor elkaar, in het hier en nu, ook bij ziekte en sterven. 'Ik wil vriendschap sluiten met de dood.' Nouwens vroomheid zal velen vreemd zijn, wellicht storend, maar is eenvoudig en oprecht zonder simplistisch te worden. Deze psychisch en theologisch geschoolde intellectueel was vooral ervaringsdeskundige.