De centrale persoon in deze korte roman is de student Amos, die in een zwart gat valt nadat hij zijn zwemhobby eraan heeft gegeven. Voornamelijk echter zien we hoe familie, vrienden en (vage) kennissen reageren op zijn zelfverkozen dood. Zijn beste vriend vraagt zich af of hij iets had kunnen doen of zeggen dat Amos van zijn daad had kunnen weerhouden, een verre kennis herinnert zich hoe mooi hij Amos vond zwemmen en zijn zuster bekijkt vertwijfeld de foto's die haar nog resten van haar broer. Zo is dit boek tegelijk melancholisch vanwege het verlies en beschouwend vanwege de pogingen die de mensen uit Amos' omgeving doen om het leven ná hem weer vorm en zin te geven. Goed geschreven in een onderkoelde stijl met treffende dialogen.