Deze negentiende bundel van De Waard (1940) bestaat uit drie cycli. De laatste bevat de vertalingen van gedichten van Amy Clampitt, een Amerikaanse zielsverwant. In de eerste twee cycli komen diverse (heterogene?) onderwerpen aan bod. Er wordt verwezen naar het ouder worden: 'Ouderdom, uiteindelijke meesterproef / van tot het minimum gaan, van afleren / afleggen tenslotte'. Hier en daar klinkt engagement door: 'Europa wordt bijeen gehouden, niet door / politiek maar veel basaler, door haar bossen, / akkers, hagen, door die draad van geuren'. De natuur is ook elders in de bundel nadrukkelijk aanwezig. En De Waard schuwt het woord 'liefde' niet, zoals in 'Campert ballade': 'En dit, de timing van het roekeloze, // het speelse in wat toen een stijf en deftig / medium was, dat stal mijn hart, want voor / de echte dichters staat de liefde altijd // hoger aangeschreven.' Mooi en intrigerend is 'Clair-obscur', dat begint met: 'Mijn hart is een donkere kamer / gevuld met het blinkend bewegen van zee'. Een bundel die geen fan van De Waard zal willen missen!