Een werknemer van een baggermaatschappij komt in moeilijkheden bij walverlof in het Midden-Oosten en wordt verdacht van ontvoering en seksueel misbruik van een minderjarige. Een Nederlandse psychiater onderzoekt hem. Als onderdeel van de persoonlijkheidsanalyse moet de verdachte zijn verhaal opschrijven. Hij hanteert hierbij een vuilspuitende vorm van straattaal met een Rotterdams accent. Zijn verhaal wordt afgewisseld met observaties en gedachten van de psychiater. De twee mannen zijn allebei breedlopige praters en tamelijk zelfingenomen professionals, verblind door beroepseer. Ze hebben dus meer gemeen met elkaar dan op het eerste gezicht lijkt. De psychiater verliest gaandeweg zijn afstandelijkheid, met fatale gevolgen. De twee verhalen werken langzaam naar de ontknoping toe: wat is er precies gebeurd in het Midden-Oosten en hoe loopt de kennismaking tussen psychiater en verdachte af? De roman kent enkele onaangename passages, zoals een groepsverkrachting en ambtelijk machtsmisbruik. De twee hoofdkarakters missen levensechtheid en diepte. Na 'Rupert' de tweede roman (uit 2004) van de dichter, poëzierecensent en literatuurhistoricus Pfeijffer (1968).