Het Gilgamesj-epos is een van de belangrijkste teksten uit de oudheid. Rondom de legendarische Sumerische koning waren al in het oude Sumerië verhalen ontstaan, maar in de tijd van koning Hammurapi werd de eerste versie van dit epos geschreven. Omstreeks 1200 v. Chr. ontstond de uiteindelijke tekst van het epos, geschreven op twaalf kleitabletten. Helaas is klei broos materiaal, zodat makkelijk tekstverlies optreedt. Daardoor is noch de eerste, noch de definitieve versie compleet overgeleverd. De standaardvertaling van het Gilgamesj-epos was die van De Liagre B«hl, voor het laatst herzien in 1958. Dit is er een vertaling (gebaseerd op een eerder bij Vrij Geestesleven verschenen uitgave uit 1991), waarin het onderzoek sinds de jaren vijftig en de nieuwe tekstvondsten zijn verwerkt. Daardoor kan deze vertaling behoorlijk afwijken van die van B«hl. Op zich leverde B«hl een ritmischer vertaling, maar de weergave door De Feyter leest makkelijker. De vertaling is bovendien voorzien van nuttige aantekeningen. Inhoudelijk biedt dit epos een indrukwekkend verhaal van vriendschap, liefde en dood: de menselijke hang naar onsterflijkheid is nooit meer zo beeldend weergegeven. Ongewijzigde herdruk. Ongewijzigde herdruk.