Een van de langdurigste, gruwelijkste en bizarste dictaturen uit de Latijns-Amerikaanse geschiedenis is die van Trujillo, van 1930 tot 1961 absoluut heerser van de Dominicaanse Republiek. Hij was eigenaar van de helft van het land en martelde iedereen in wie hij een tegenstander vermoedde. Zijn stromannen speelde hij op sluwe wijze tegen elkaar uit, terwijl hij populair werd bij het volk door zijn grote vrijgevigheid en zijn toegewijde zorg voor zijn familie. In deze roman brengt de auteur deze dictatuur tot leven aan de hand van drie verhaallijnen. De eerste is een gedetailleerd verslag van een dag uit het leven van de zeer gedisciplineerde, sluwe macho-dictator. De tweede verhaallijn vertelt over de succesvolle aanslag die op 30 mei 1961 een einde aan het leven van Trujillo maakte. Ten slotte is er het verhaal van Urania, die na vijfendertig jaar terugkomt in haar vaderland, nog steeds getekend door haar jeugdtrauma: in een laatste, wanhopige poging om zijn huid te redden, had haar vader haar als veertienjarige maagd aan de dictator 'geschonken'. De roman die de lezer geen enkel gruwelijk detail bespaart, maar vooral laat zien dat niemand vrij van geest kan zijn in zo'n dictatuur, behoort tot het allerbeste werk van de Peruaanse schrijver (1936).