Een roman over identiteit, eenzaamheid en familierelaties.
Na een droom over haar moeder zoekt de vertelster van het verhaal opnieuw toenadering tot haar, na een periode waarin zij van elkaar vervreemd waren geraakt. Hoewel de moeder het liefst in haar huis zou willen sterven, kiest ze er op haar 99e voor naar een zorginstelling te gaan. Gedurende een pandemie kan de moeder haar kinderen niet meer zien en sterft ze in eenzaamheid. Lamarche schreef een roman over het lichaam en zijn aftakeling, over de eenzaamheid die daaruit voortvloeit, over de zorg en de uitwassen van de privatisering - thema's die uitmonden in een meditatie over onze tijd en de bedreiging van het ecosysteem. Op poëtische toon geschreven en met name geschikt voor een literaire lezersgroep.

Caroline Lamarche (Luik, 1955) is een Belgische schrijver. Ze schreef meerdere boeken. Ze won eerder de prestigieuze Prix Goncourt of novel.

Het boek maakt deel uit van de serie: 'Franse reeks'.