'Het boek van de lach en de vergetelheid' van Milan Kundera toont de wanhopige strijd van inwoners van het communistische Tsjechoslowakije om hun herinneringen te bewaren of te bedwingen. Politiek en leger zetten alles op alles om de burgers hun werkelijke geschiedenis te doen vergeten, terwijl dezelfde burgers ook met hun persoonlijke herinneringen worstelen. De politiek actieve Mirek denkt aan zijn vroegere vriendin als hij wordt gevolgd door overheidsagenten die hem uit de geschiedenis willen wissen. De hoofdfiguur Tamina, een emigrante, kampt met de herinneringen aan haar overleden man en hoort tijdens haar werk als serveerster het relaas van haar klanten aan. Ze gaat naar een eiland vol kinderen: kinderen hebben geen geheugen. Maar tegen het vergeten lijkt weinig te ondernemen - behalve in lachen uitbarsten, zoals Kundera doet.