Hoofdpersoon in deze novelle van Grunberg (1971) is de 24-jarige Lillian, een niet al te knappe, eenzame, nog thuis wonende maagd, die na vijf (!) mislukte studies een sociale paria is geworden en zich twaalf uur per etmaal in haar kamertje terugtrekt in een obscuur online wereldje. Daar geilt ze zielloos geile mannen op en voelt ze zich, behalve een oosterse prinses een wraakengel: met behulp van twee virtuele 'vrienden' ontmaskert ze een dierenactivist die pedofiel blijkt (en die daarna zelfmoord pleegt). Op advies van haar virtuele mentor, Banri Watanuki, neemt ze een baan aan als receptioniste bij het cybersecuritybedrijf BClever. Daar ontmoet ze Seb en Axel, twee mannen met uiterst (wereld)vreemde opvattingen, met wier hulp ze haar droom, leven zonder lichaam in een volmaakte, online wereld, wil realiseren. Totdat alles escaleert. Herkenbare Grunberg-personages (allegorisch, wereldvreemd, cynisch), prettig leesbare stijl (relatief korte zinnen, veel vergelijkingen, gevatte aforismen), maar een matig plot, te veel ongeloofwaardige, bizarre, schokkende gebeurtenissen en te veel thema's. Geschreven als experiment: Grunberg liet al schrijvend zijn creativiteit wetenschappelijk meten, daarna werden bij 350 lezers de emoties gemeten.